Students' perspectives on the implementation of the religious culture and moral knowledge course vision
Keywords:
Religious Education, Religious Culture and Moral Knowledge, Meaning of Life, Values, DifferencesAbstract
This study investigates high school students’ insights into the realization of the 2018 Religious Culture and Moral Knowledge (RCMK) course vision in Türkiye. The research aims to evaluate whether the RCMK course has achieved its intended goals from the perspective of students, focusing on cognitive, emotional, national, spiritual, and moral development as well as respect for diversity. A qualitative single-case study design was employed, and semi-structured interviews were conducted with thirty 12th-grade students from seven high schools in Eskişehir, including Social Sciences, Science, and Anatolian High Schools. Findings indicate that students perceive the RCMK course as contributing significantly to understanding the role of religion in giving meaning to life, strengthening national and spiritual values, and fostering moral attitudes, particularly within family and close social environments. Moreover, the course is seen as promoting tolerance and respect for differences. Overall, student views demonstrate consistency with the aims of the RCMK course vision. These results provide valuable insights for policymakers and educators, highlighting the importance of aligning curriculum content and teaching methods with both the broader goals of values education and the evolving needs of students.
References
Acar, A. K. (2018). Türk aydınına göre din eğitiminin gerekliliği. Medeniyet ve Toplum, 2(1), 77–95.
Akyüz, İ. (2014). Türkiye’de gençlik, din ve değerler konusunda yapılan ampirik araştırmaların yöntem ve içerik analizi. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 16(30), 183–202. https://doi.org/10.17335/sakaifd.219877
Arslan, S. (2018). Lise öğrencilerinin DKAB programı hakkındaki değerlendirmeleri ve DKAB programının öğrencilerin problemleriyle başa çıkmadaki rolü (Sivas ili örneği) [Unpublished master’s thesis]. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi.
Ay, M. F. (2021). Din kültürü ve ahlak bilgisi eğitimi, dindarlık, ahlaki olgunluk ve saldırganlık arasındaki ilişkiler. Milli Eğitim Dergisi, 50(232), 313–334. https://doi.org/10.37669/milliegitim.747847
Bahçekapılı, M. (2011). Din ve ahlâk eğitiminin ergenlerin kişilik gelişimine katkısı. Değerler Eğitimi Dergisi, 9(22), 7–42.
Bilgin, B. (1988). Eğitim bilimi ve din eğitimi. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Çakmak, A. (2018). Lise öğrencilerinde DKAB eğitimi ile hayatı anlamlandırma arasında dindarlık ve sorumluluğun aracılık rolünün incelenmesi [Unpublished doctoral dissertation]. Atatürk Üniversitesi.
Gündüz, M. M. (2020). Gelişim özellikleri doğrultusunda gençliğin din eğitimi. Şarkiyat, 12(4), 1092–1117. https://doi.org/10.26791/sarkiat.737971
Gündüz, T. (2017). Gençlik dönemi din eğitimi. In M. Köylü (Ed.), Gelişimsel basamaklara göre din eğitimi (pp. 97–133). Nobel Akademik Yayıncılık.
Gürkaynak, İ. (1987). Ergenlikte beden gelişimi. In B. Onur (Ed.), Ergenlik psikolojisi (pp. 87–159). Aypa Basın-Yayın-Dağıtım.
Hökelekli, H. (1987). Ergenlerin sosyal ilişki ve ilgilerine din eğitiminin etkisi. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2(1), 43–58.
Hökelekli, H. (2002). Gençlik, din ve değerler psikolojisi. Ankara Okulu Yayınları.
Kala, Ş. T. (2019). Din kültürü ve ahlak bilgisi dersinin öğrencilerin anlam dünyasındaki yeri [Unpublished master’s thesis]. Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi.
Kaleci, F. N., & Solmaz, B. (2019). Din ve kimlik: Çeşitli değişkenler bağlamında ergenler üzerine ampirik bir analiz. Dini Araştırmalar, 22(56), 429–462. https://doi.org/10.15745/da.561257
Kalfa, N. T. (2019). Gençlik dönemi inanç gelişimi ve eğitiminde etkili olan faktörler üzerine nitel bir araştırma [Unpublished master’s thesis]. Bursa Uludağ Üniversitesi.
Karaca, F. (2016). Dini gelişim psikolojisi. Ofset Matbaacılık.
Kaymakcan, R. (2006). Türk gençlerinin din eğitimi algılaması. Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 6(2), 117–131. https://doi.org/10.5281/zenodo.3343725
Koca, H. K. (2022). Ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretim programında bulunan bilişsel kazanımların yenilenmiş Bloom taksonomisine göre incelenmesi. Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 22(1), 293–313. https://doi.org/10.33420/marife.1073909
Köylü, M. (2010). Gelişimsel basamaklara göre din eğitimi. Nobel Yayın Dağıtım.
Kozan, N., & Keyifli, Ş. (2023). Din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin DKAB dersi ile ilgili görüşlerinin tespit edilmesi (Ege bölgesi örneği). Turkish Research Journal of Academic Social Science, 6(1), 76–90. https://doi.org/10.59372/turajas.1312058
Kulaksızoğlu, A. (1992). Ergenlik dönemi. T. C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayınları.
Kuş, E. (2012). Nicel-nitel araştırma teknikleri. Anı Yayıncılık.
Merriam, S. (1991). Case study research in education: A qualitative approach. Jossey-Bass Publishers.
Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber (S. Turan, Ed.; S. Yüksel, E. Karadağ, F. Koçak, Ö. Öztekin, D. Yılmaz, M. Öz, H. Özen, M. Yalçın, & E. Dinç, Çev.). Nobel Akademik Yayıncılık.
Ministry of National Education (MNE). (2018). Din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretim programı (ortaöğretim, 9, 10, 11 ve 12. sınıflar). T.C. Millî Eğitim Bakanlığı. https://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=319
Ministry of National Education (MNE), Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. (2010). 18. Milli eğitim şurası kararları. http://ttkb.meb.gov.tr/www/sura-kararlari/dosya/2437
Nas, M. (2023). Ortaöğretim DKAB öğretim programındaki değerler ile ilgili kazanımların gerçekleşme düzeyi (Manisa ili örneği) [Unpublished doctoral dissertation]. İzmir Katip Çelebi Üniversitesi.
Önder, M. (2008). Din kültürü ve ahlak bilgisi ve öğretimi. Işık Akademi Yayınları.
Önder, M. (2013). Din kültürü ve ahlak bilgisi öğretiminin temelleri üzerine. Dergiabant, 1(1), 24–40.
Özkarpuzcu, H. A. (2019). Konya Ilgın ilçe merkezindeki ortaöğrenim gençliğinin din algısı ve dini yaşayışları [Unpublished master’s thesis]. Necmettin Erbakan Üniversitesi.
Sayın, G. (2021). The relationship between religious knowledge and behavioral change according to the teachers of religious education. Artuklu Akademi, 8(2), 299–318. https://doi.org/10.34247/artukluakademi.905194
Seggie, N., & Bayyurt, Y. (2017). Nitel araştırma yöntem, teknik, analiz ve yaklaşımları. Anı Yayıncılık.
T.C. Cumhurbaşkanlığı Mevzuat Bilgi Sistemi. (2025). Milli Eğitim Temel Kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=1739&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5
Toker, H. (2020). Fen lisesi öğrencilerinin din kültürü ve ahlâk bilgisi dersi ile ilgili algıları (Sivas ili örneği) [Unpublished master’s thesis]. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi.
Turan, İ. (2013). Gençlik döneminde görülen ahlaki sorunlar karşısında din kültürü ve ahlak bilgisi dersinin yeri. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (40), 271–293.
Ulu, M. (2018). Hayatı anlamlandırma ile kişilik özellikleri arasındaki ilişki üzerine. Bilimname, 36, 165–187. https://doi.org/10.28949/bilimname.459247
Yazıbaşı, M. A. (2020). Çoğulcu toplum okullarında din eğitiminin birlikte yaşama kültürüne etkisi. Journal of Analytic Divinity, 4(2), 40–53.
Yin, R. K. (2003). Case study research design and methods. Sage Publications.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (10. baskı). Seçkin Yayıncılık.
Yürük, T. (2010). Cumhuriyet dönemi din öğretimi program anlayışları. Dini Araştırmalar, 13(36), 69–86.
Zengin, M. (2010). Yeni ilköğretim DKAB öğretim programının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 12(22), 121–160. https://doi.org/10.17335/suifd.00182
Zengin, M. (2013). Öğrencilerin din kültürü ve ahlak bilgisi dersine yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Değerler Eğitimi Dergisi, 11(25), 271–301.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Safiye Aksit, İshak Tekin
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
